อัลต์ชูลเลอร์พยายามส่งเสริมการเรียนรู้เพื่อพัฒนาความคิดสร้างสรรค์ในเด็กนักเรียนระดับมัธยมซึ่งมีความรู้พื้นฐานทางวิทยาศาสตร์ระดับหนึ่ง    เขาพยายามรวบรวมโจทย์ง่ายๆ  ฝึกให้เด็กคิด  อย่างข้อนี้ก็มีอยู่ในหนังสือที่อัลต์ชูลเลอร์รวบรวมไว้     แต่ขอดัดแปลงหน่อย   เดี๋ยววิญญาณปรมาจารย์ด้านทริซจะมาหาว่าเอาแต่ลอก  ไม่รู้จักใช้ความคิดสร้างสรรค์ของตนเองบ้าง

ข้อที่ 2.  จะวัดอุณหภูมิของตัวเห็บอย่างไรดี

เรื่องมีอยู่ว่า ตอนนี้เป็นฤดูเห็บระบาด  สุนัขที่บ้านทั้ง 3 ตัวติดเห็บกันมากจนตัวจะเป็นดอกเห็ดอยู่แล้ว   ตัวเมียจะอ้วนอุ้ยอ้าย   ตัวผู้จะเล็กกว่าและไต่ยั้วเยี้ยอย่างรวดเร็ว    แต่ต้องชมว่า  ตัวผู้รักเดียวใจเดียว   ไม่สำส่อน  ย้ายคู่ไปเรื่อย   เท่าที่สังเกตุดูจะเห็นว่ามันอยู่กันเป็นคู่ๆ แบบถือไม้เท้ายอดทอง  กระบองยอดเพชร เลยเชียว    เอามือจับรูดออกมาจากตัวสุนัขทีไร  มักจะได้เป็นคู่เสมอ

ปัญหาคือ  ต้องการวัดอุณหภูมิของตัวเห็บเพื่อวิจัยหายาป้องกัน  ถ้าเป็นคน ก็ใช้เครื่องวัดอุณหภูมิไปหนีบไว้ที่จักแร้ หรือ อมใต้ลิ้น    ถ้าเป็นสุนัข  ก็ใช้วิธีสอดเข้าไปในรูก้น     แต่เห็บตัวกระจิดริดนี้  ไม่รู้จะวัดอุณหภูมิของตัวมันได้อย่างไร

ขอเชิญทุกท่านช่วยกันคิดดูครับ

แต่ระวังอย่าให้เห็บเข้าตา  อย่างรูปนี้

จาก http://smart.tii.se/public/fredrik/news.php

เห็นรูปแล้ว เจ้าของดวงตาทนระคายเคืองอยู่ได้ไงเนี่ย...ปกติ ตาแดง น้ำตาไหลแล้วละ....

ส่วนคำตอบเรื่องที่ถาม  ผมว่า อุณหภูมิของ Host มันสูง จนเครื่องวัดไม่สามารถแยกแยะได้ว่าอันไหนอุณหภูมิ host อันไหนเห็บ  ถ้าอาจารย์ใช้วิธีนี้ เพื่อหายามากำจัด  โอย..ปวดหัว

      แต่ถ้าหยิบออกมา วางบนพื้นกระดาษ  ง่ายละ  ใช้วิธีแผ่ความร้อนครับ หลักเดียวกับสนามบิน ตรวจจับโรคซาร์ คนที่มีไข้ อุณหภูมิ จะสูงกว่าคนทั่วไปครับ

       ขบวนการนี้เรียก รีโมท เซนซิ้ง  ไม่ต้องเอาเทอโมมิเตอร์ไปวัดโดยตรงกับสิ่งที่วัด

ถ้าต้องการวิธีง่ายๆ บ้าๆบอๆ ราคาถูก  ล่ะก็เข้าทางผมเลยครับ

ขอนำเสนอวิธีโหดเหี้ยมสักหน่อย ไม่รู้ว่าใช้ได้ไหม

ปกติการวัดอุณหภูมิร่างกายจะวัดอุณหภูมิภายใน เช่นใช้ปรอทอมในปากใต้ลิ้น

ถ้าหนีบรักแร้ก็พออนุโลม เพราะถือว่าคนเป็นแหล่งกำเนิดความร้อน ถ่ายเท heat ออกมาที่ผิวหนัง แต่ต้องหนีบแน่นๆ ประกบทุกด้านด้วยผิวหนัง และรอสักครู่

คราวนี้ตัวเห็บมันเล็กเกินกว่าที่จะเอาปรอทไปเสียบ

เราก็รวมเห็บเป็นก้อนก่อนแล้วค่อยเสียบซิครับ

วิธีการ : เก็บเห็บเป็นๆ ให้ได้ซัก 500-1000 ตัว นำไปอัดใส่แก้ว(ฉนวน) จนเต็ม ปิดฝา(ฉนวน) ที่มีรูเจาะให้ปรอทเสียบได้ แล้วทิ่มปรอทเข้าไปวัดก้อนเห็บนี้ รอจน stable แล้วอ่านค่า จะได้อุณหภูมิเฉลี่ยของเห็บ  อย่าทิ้งไว้นานเกินไปจนเห็บตาย อาจเกิดปฎิกิริยาอื่นทำให้อุณหภูมิเพี้ยนได้   (เห็บตายแล้วตัวเย็นไหม?) เสร็จแล้วก็ทำบุญกรวดน้ำให้เห็บ 1000 ตัวนี้ด้วยครับ

สงสัยนิดนึง กรณีนี้เรา assume ว่าเห็บเหมือนคนที่เป็น heat source   แต่จริงๆแล้วเห็บเป็นสัตว์เลือดอุ่นหรือเลือดเย็นครับ  (ผมว่าเลือดเย็นนะ เพราะมันใจร้าย ดูดเลือด) และถ้าเป็นสัตว์เลือดเย็นแล้วจะใช้วิธีนี้ได้ไหม ???  ขิ้นกับว่าเห็บเพิ่งกินเลือดอุ่นๆมาอิ่มหรือเปล่า ???  etc..

ถูกต้อง ค...ร๊า...บ

เดี๋ยวจะมาอธิบายแนวคิดของ TRIZ

อัลต์ชูลเลอร์แนะนำแนวคิด 2 อย่าง

อย่างแรกคือ  พยายามอย่ายึดติดกับความคิดหรือความเชื่อเก่าๆ  เช่น พอพูดถึงแก้ว  บางคนนึกถึง(แก้ว)ใส่น้ำทันที   แล้วก็ตอบว่า  เอาเห็บใส่ลงไปในแก้วที่มีน้ำ แล้ววัดด้วยปรอท(http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X4624948/X4624948.html)   ซึ่งวิธีนี้ไม่ถูกต้อง   เนื่องจากเห็บตัวเล็กไปที่จะเปลี่ยนอุณหภูมิของน้ำที่ล้อมรอบมันอยู่     เพื่อไม่ให้ยึดติดว่าแก้วเอาไว้ใส่น้ำ   อัลต์ชูลเลอร์แนะนำว่าให้พยายามใช้คำทั่วๆไปที่เป็นศัพท์กว้างๆ   อย่าไปใช้ศัพท์เฉพะ   เช่น ใช้คำว่าภาชนะรองรับแทนแก้ว  ใช้คำว่าอุปกรณ์วัดอุณหภูมิแทนปรอท  ใช้คำว่าอุปกรณ์ยึดแทนคำว่าสกรู   เป็นต้น   จะทำให้เราสามารถคิดนอกกรอบได้

อย่างที่ 2 คือ  พยายามมองปัญหาอย่างเป็นระบบ   อย่ามองปัญหาเป็นจุดๆ  บางครั้งต้องมองไปยังระบบส่วนบน(Supersystem)และระบบส่วนล่าง(Subsystem)ด้วย   บางครั้งต้องเอาระบบย่อยๆที่เหมือนกันมารวมกันเป็นระบบใหญ่ๆดู  อาจทำให้เราเห็นคุณสมบัติที่ต่างออกไป   เช่น  รวมเห็บเข้าด้วยกันทำให้วัดอุณหภูมิได้ง่ายขึ้น   รวมหม้อน้ำ(Boiler)เล็กๆเข้าด้วยกันเป็นชุดหม้อน้ำขนาดใหญ่  ทำให้สามารถใช้อุปกรณ์บางอย่างร่วมกันได้ เช่น ลดระยะทางของท่อไอน้ำ ประหยัดปล่องไอเสีย   เป็นต้น